Afgelopen zaterdagochtend stond de laatste wedstrijd van Seacon Orca’s Heren 1 op het programma. Zou het de Urkers lukken om het volledige seizoen ongeslagen te blijven? Zouden ze alles kunnen winnen? Met die vraag reisden de mannen van coach Langman af naar het Willem-Alexander sportcomplex in Groningen. Op Bas de Heus na was de selectie compleet en zou de klus geklaard moeten worden.

De vorige week debuterende rookie Ben Visser besloot een enkelblessure te faken om niet mee te hoeven: ‘stoppen op je hoogtepunt’ was er tegen hem gezegd. Neef Ruben moest daardoor extra aan de bak om zijn gemiddelde hoger dan de Ben-14 te houden. In de auto was nog enige discussie of het ‘ongeslagen’ of ‘onverslagen’ was. Terwijl een trots grijzende schrijver nu al een rood ribbellijntje onder het woord zag verschijnen wist hij eigenlijk genoeg, maar wilde hij Bobby ook nog wat kunnen laten leren.

Terwijl de Groningers compleet waren en volop gemotiveerd om de kampioen te laten struikelen in de laatste wedstrijd, maande Langman de Urkers tot rust. Dat was wel ontzettend lastig omdat er voor het eerst dit jaar een tegenstander lekkere indraaimuziek aan had staan en menig Urker speler swingend warmbewoog.

Dan de wedstrijd. Die begon volop fysiek. De Groene Uilen zetten maximale druk en wilden zich bewijzen (en revancheren voor het verlies op Urk: 71-45). Orca’s had het er taai mee. Toch Ruben weer de eerste score. Meteen een klein rekenmachinetje erbij. Het waren vervolgens Rick van Eerde en Klaas Jan Scheffer die de 6-11 voorsprong op het bord zetten. Veel power en veel fouten tekenden de rest van het eerste kwart waarbij de Urkers uiteindelijk aan het langste eind trokken. De Uilen kwamen nog tot 15-17 maar zagen ook Klaas Hakvoort, Klaas Hoorn en Luka de Jong een score maken: 15-22

In het tweede kwart kreeg Orca’s misschien wel de grootste dreun te verwerken. Aanvallend lukte er weinig en terwijl het verdedigend best goed stond, scoorde de thuisploeg uit alle hoeken en standen. Alleen Gerrit de Vries wist wat punten voor de Urkers te maken maar verder was het alleen De Groene Uilen wat scoorde. Zeer snel hadden ze de achterstand weggewerkt (24-24) om daarna door te stoten. Scorend lukte er niks voor Orca’s en konden ze gelukkig een paar vrije worpen maken. Enigszins uit het veld geslagen moesten de Urkers zich weer oprichten terwijl Groningen volledig het momentum had. Alles sprong, danste en schreeuwde als gekken. En ze hielden het nog vol ook. Een verdwaalde score van Maap deed de Uilen geen pijn. Lachend wonnen ze dit kwart met 28-8 en moest er gerust worden met een tussenstand van 43-30.

Een dertienpunter bestaat niet, dus de Urkers zouden in stapjes terug moeten. Coach Langman tekende geen extra spelletjes uit op zijn bord, maar spoorde zijn spelers tot het gebruik maken van hun verstand. Klaas Hakvoort voegde er nog aan toe dat net als op trainen ‘de meest gretige ploeg wint’.

Bam, meteen een driepunter van De Uilen in het derde kwart. Groninger werd nóg gekker! Bewegingen en handgebaren, rokende pistoolvingers, nee-schuddend achteruitlopende naar de hand kijkende spelers en knipogen naar de coach. De eierballen gingen vast in het vet. Maar helaas voor de Uilen hadden ze buiten de oudjes van de ploeg gerekend, Klaas Hakvoort en Klaas Hoorn maakten een paar belangrijke scores en de comeback was ingezet. Na een score van Rekenende Ruben en twee vrije worpen van Gerrit de Vries ging de frituur weer uit. Orca’s dook voor elke bal en had de tanden in de wedstrijd, de bal, de vloer én de tegenstander gezet. Het verschil was even terug naar 7 punten maar met twee scores van Groningen stond het na drie kwarten 55-46.

Alles binnen de tien is te overzien. Deze basketbalslogan ging weer op en de schreeuwende Groningers hadden nu het nagelbijten weer ontdekt. Weer was het Gerrit die in de bucket twee scores maakte. De goed fluitende scheidsrechters hadden hun handen vol om alle fouten te registreren en het werd ook wel lastig nu meerdere spelers op scherp stonden. Na een knappe actie en score van Jan Hakvoort was het team Seacon die het scorend overnam. Eerst Rick van Eerde een driepunter (58-54) en vervolgens, na twee vrije worpen van Klazoren, was het de Klaas Hakvoort-show. Hij maakte eerst gelijk (60-60) en stampte toen scorend door naar 62-68. Dit alles zou niet gelukt zijn door uitstekend guard werk van Jelle Pasterkamp en verdedigend opknapwerk van Maap. Vanaf de vrije worplijn deden de Groene Uilen nog wat terug maar zelfs op dat waren de Urkers beter aan de handen van Ricky, Klazoren en Jelle P. Het had de Groene Uilen volledig in de tang en speelden deze wedstrijd op kracht, inzet en karakter uit. Zelfs toen twee Urker spelers elkaar per ongeluk bijna knock-out sloegen verzilverden ze die cadeau-worpen. Een comeback van klasse formaat en een meer dan terechte winst! Seacon / Orca’s sloot het seizoen ongeslagen af: 66-75.

De scores van deze middag kwamen op naam van:

Klaas Hakvoort 17
Rick van Eerde 15
Gerrit de Vries 13
Klaas Hoorn 11

En Ruben dan? Tja… 6 punten. Daarmee komt zijn gemiddelde op 13,9 punten per wedstrijd. Net onder neef Ben. Huilend in de auto op de terugweg. Maar, laten we eerlijk wezen: kijk anders even (in de app) naar de totaalstatistieken van deze groeibriljant!

Groeibriljant, waar hebben we dat eerder gelezen? O ja, in de seizoen voorbeschouwing voorafgaande aan dit seizoen. Lees het hier nog eens terug: https://www.orcas.nl/zijn-jullie-er-ook-klaar-voor-mse-1-wel. En, wat las je daar nog meer? De nieuwe naam voor dit seizoen van het team: Maximale Score Eren 1. En precies dat hebben de mannen waargemaakt. 20 wedstrijden gespeeld en 20 keer gewonnen: de maximale score. Een ongelofelijk knappe prestatie waar we als club, staf én spelers ontzettend trots op zijn.