Seizoen 2002-2003

 

Nivo: Rayon Hoofdklasse

Eindrangschikking: 2e

 

De selectie

 

Guard/Forward: Bert Jerusalem, Jakke Goossen, Merijn van Heumen (Omniworld Junioren 1).

Forward: Jaap Scheffer, Ed van Schaik, Jan de Boer, Arjan Korf, Peter Baars (BC Lelystad 2).

Forward/Center: Riekelt Brands, Erik Huijbens (Akrides).

Daarnaast zullen nog 4 junioren meetrainen en inzetbaar zijn.

Coach: Mark de Vries. Scouting: Elias Stefanis

 

Recap Seizoen 2002-2003

 

 

Als team (en dus ook als coach) word je daar behoorlijk ziek van. Je versterkt je team in de breedte en probeert zoveel mogelijk wedstrijden te winnen. En je wint ook 20 wedstrijden, maar 1 overwinning wordt omgezet in een verlies met als bonus nog eens 2 extra verliespunten en opeens zijn je kampioenskansen verkeken.

 

Alles op de keper beschouwd hadden wij gewoon alle wedstrijden moeten winnen, zoals ik dat ook in ‘De Noordoostpolder’ heb gezegd. En laten wij nou eerlijk zijn; gezien het voorafgaande seizoen en de versterking van ons team met routinier Erik Huijbens en de 2 rookies Peter Baars en Merijn van Heumen, moest dat toch een realistisch doel zijn. Vorig seizoen verloren we immers alleen maar van toenmalig kampioen Arnhemia Eagles en ten tijde van dat interview was er nog niets bekend over een definitieve versterking bij de huidige kampioen Tonego.

Maar ook van Tonego hadden wij twee keer moeten winnen. We stonden (uit) bij rust met 9 punten voor en dan mag je zeker niet met 17 verschil verliezen. Het verlies tegen Wildcats had meer te maken met de psychologische effecten van de straf. We waren daarvoor al een aantal keren door het oog van de naald gekropen. Het moest een keer gebeuren.

 

Ik heb geprobeerd om een goede combinatie te vinden tussen het behalen van zoveel mogelijk overwinningen en het bieden van een kans aan de jongere spelers om zich onder normale wedstrijddruk te ontwikkelen. Je kunt minder ervaren spelers natuurlijk ook laten spelen als de wedstrijd al gespeeld is, maar daar koop je lang zoveel niet voor.

Dat jonge spelers ervaring op moeten doen is zeker bij Orca’s van belang. Het aantal 30+-ers is te hoog om te verwachten dat je nog een jaar op vijf op deze spelers mag rekenen. Jongere spelers moeten dus de kans krijgen om zich zo te ontwikkelen dat de oudere spelers langzaam maar zeker vervangbaar worden. Het bewijs dat de jongere spelers bij ons een kans hebben gekregen is te halen uit het aantal minuten speeltijd. Peter Baars had met gemiddeld 15 minuten het minste speeltijd van alle spelers. Daarnaast hebben enkele junioren soms eens ruim 10 en soms eens 0 minuten speeltijd gekregen.

Deze junioren kwamen in de tweede helft van het seizoen minder vaak trainen, onder meer doordat ze zelf een tweede trainingsmoment er bij kregen. Daarnaast hadden wij meestal 10 spelers en hoefden wij geen beroep te doen op deze junioren. Geert Albert van Urk, Jan Paul Hakvoort en Jurian van Urk speelden één of meerdere wedstrijden mee, en voornamelijk Geert Albert verdiende door zijn aanwezigheid op onze trainingen een aantal mogelijkheden om te spelen. We hadden op het laatst echter een aantal spannende wedstrijden dat ik zijn speeltijd moest beperken. Dat kwam ook omdat vooral Peter Baars zich goed ontwikkelde en steeds meer zekerheden bood. En omdat Peter op dezelfde positie speelt als Geert Albert, ging dat ten koste van de speeltijd van Geert Albert.

 

Teamchemie

 

Als ik mijn team speler voor speler ga terug halen kan ik een ding voor alle spelers zeggen. Het moet een mentaal zwaar seizoen geweest zijn en als ik dan zie dat de spelers er meestal stonden als het er echt toe deed, dan kan ik alleen maar mijn complimenten maken.

 

Jan de Boer:

Jan startte het seizoen beter dan het seizoen daarvoor en dat kwam vooral omdat hij verdedigend meer aanwezig was. Hij schoot ons een aantal wedstrijden naar de overwinning, en liet bij vlagen zien dat hij goed kan verdedigen. Hij is dan maximaal geconcentreerd. Maar als die concentratie wat minder is, dan is hij een ergernis in de verdediging. Zijn driepunter liet het vaker afweten dan vorig jaar. Toch schoot hij 45% van zijn driepunters raak, met als hoogtepunt 11 uit 13 tegen Pigeons. Ook zijn percentage tweepunters is het hoogst van het team; 69%. Het grote probleem van Jan blijft het gebrek aan communiceren in de verdediging.

 

Jakke Goossen: Most Improved Player of the year. Hier in actie in de topper tegen Tonego`65

Jakke Goosen:

Jakke heeft zich enorm ontwikkeld en is steeds meer een vaste waarde in ons team geworden. Zijn aanvallende dreiging is enorm en het rendement van die dreiging is steeds hoger geworden. Daarnaast is hij verdedigend, door zijn intensiteit, een aanjager in ons team. Zijn verbale uitspattingen zijn in de loop van het seizoen ook gematigder geworden, waardoor hij minder vaak de scheidsrechters tegen zich in het harnas jaagt. In een enkele wedstrijd begon hij zelfs zijn team te coachen in het veld en dat is aanzet tot een volgende stap in de ontwikkeling van Jakke. Het probleem van Jakke is het feit dat hij de snelheid van zijn verdedigende voetenwerk te weinig benut en probeert de bal om de rug van de aanvaller weg te tikken. Aanvallend moet hij nog meer leren zijn medespelers te zien, maar daar is hij ook al meer in ontwikkeld.

 

Jaap Scheffer:

Jaap is onze rots in de branding, de olie in onze machine en de stille kracht in ons team. Jaap is een man van weinig woorden, maar zijn daden benne groot. Hij heeft zich het gehele seizoen opgesteld in dienst van het team, terwijl hij veel vaker voor eigen kansen had kunnen gaan. Hij werkt altijd hard en benut ook zijn fysieke kracht op de momenten, dat het nodig is. Hij is zo onopvallend en zo constant in zijn prestaties dat hij ook niet is opgevallen door de collega’s van andere teams in onze klasse. Hij is de enige speler die men echt over het hoofd heeft gezien bij de All Star verkiezingen. Jaap zijn probleem is soms zijn gebrek aan verbale communicatie. Maar zijn non-verbale communicatie (lees: prestaties op het veld) zijn een voorbeeld voor veel basketballers.

 

Riekelt Brands:

Riekelt is de speler met pieken en dalen. Soms glippen er achter elkaar ballen uit zijn handen en soms maakt hij de meest fantastische acties. Riekelt heeft ons ook een aantal keren ‘er door heen getrokken’. Bijvoorbeeld tegen Risne Stars. Riekelt is een man van weinig woorden, hij werkt hard en pakt behoorlijk wat rebounds weg; de meeste van het team (8,56) omgerekend naar 40 minuten speeltijd per wedstrijd. Waar hij dit seizoen in is verbeterd is voornamelijk het nemen van de doordringfout in de verdediging. De meest cruciale was de laatste van het seizoen in de slotfase tegen Ceres, waarbij Cor Holtrop over hem heen wilde walsen. Riekelt zijn probleem is zijn wisselvalligheid binnen één wedstrijd. Hij staat er echter meestal als het echt nodig is.

 

Bij de foto:Powerhouse Erik Huybens: welkome versterking voor Orca`s

 

Erik Huijbens:

Erik moest in het begin van het seizoen wennen aan het aanvalsysteem. Hij was gewend om veel met de rug naar de basket te spelen, maar dat komt in onze 5-out aanval weinig voor. In de loop van het seizoen paste Erik steeds beter in het systeem en werden er binnen het systeem een aantal post-opties ingebracht. Dit kwam ten goede aan het rendement van zijn spel. Daarnaast ontwikkelde Erik zich als een driepuntschutter. Hij schoot 7 driepunters raak tegen 50%. Erik gaf ons de extra body in de bucket die wij ten opzichte vorig jaar nodig hadden. Daarnaast is hij een speler die –naast Bert Jerusalem- sturing geeft aan het team. Erik zijn probleem is soms zijn communicatie tegen de scheidsrechters. Ik geloof niet dat de scheidsrechters hem altijd goed (lees: positief ingesteld) schatten.

 

Ed van Schaik

Ed heeft gedurende een groot deel van het seizoen last gehad van een lichamelijk probleem dat zich meestal uitte in zijn rug en soms ook in zijn been. Hierdoor kon hij vaak niet vrijuit spelen en raakte hij conditioneel en qua snelheid achterop. Zijn driepunter werkte sterk minder dan vorig jaar, hoewel hij ons ook een paar keer naar de overwinning schoot. Ed blijft zich echter altijd positief opstellen in het team en weet ook wanneer hij het –gezien de wedstrijd- kan maken om door te blijven schieten onder het mom van ‘ze moeten toch een keer vallen’. Als het echt nodig is dan zoekt hij andere opties en weet hij zich dichterbij de bucket van nut te maken voor het team. In de verdedigingsrebound (4,6 bij 25,1 minuten gemiddeld) staat hij als een huis. Ed zijn probleem is soms zijn momentkeuze van zijn schot; wij willen lange aanvallen spelen en Ed schiet wel eens te snel. Dat was vorig jaar niet zo erg, toen gingen ze er meestal in, maar dit seizoen is dat minder het geval geweest. Maar dat komt volgend jaar wel weer.

 

Bert Jerusalem:

Bert begon de competitie met een schorsing van 2 wedstrijden en miste ook nog eens de uitwedstrijd tegen Tonego. Bert is bijzonder nuttig in ons team. Hoewel hij aanvallend minder gevaarlijk was dan vorig jaar, heeft hij met zijn fanatieke instelling altijd een toegevoegde waarde voor het team. Omdat wij in het begin minder goed verdedigden dan vorig jaar, kregen wij minder fast break-kansen. En die kansen zijn meestal voor Bert of Jakke. Verdedigend geeft hij echter zoveel druk, dat tegenstanders het vrijwel altijd moeilijk met hem hebben. Hij brengt vrijwel moeiteloos de bal over de middellijn, waardoor zijn medespelers dat met vertrouwen aan hem kunnen over laten. En omdat hij dan ook nog een goede pass afgeeft biedt hij daardoor zoveel zekerheid, dat Bert op zijn positie als pointguard enorm belangrijk is voor ons team. Bert zijn probleem is soms het doorslaan in zijn kracht; net even dat laatste tikkie geven naar een bal, waardoor hij een fout krijgt. Als hij dit fanatisme –want dat is het- nog iets meer onder controle krijgt, dan wordt hij alleen maar beter.

 

Merijn van Heumen:

Merijn kwam van de junioren van Omniworld naar de heren van Orca’s. Wij ontbeerden een ballhandler en Merijn kan dat. Daarnaast heeft hij explosiviteit en een goed schot. En dat liet hij dit seizoen ook regelmatig zien. Voor een eerste jaar en dan gemiddeld 18,7 minuten spelen, dat is niet gek. Die ervaring steekt hij toch in zijn zak. Merijn kennende, zal hij niet tevreden zijn. Misschien wel omdat hij veel verwacht en eist van zichzelf. Merijn heeft veel mogelijkheden om een goede speler te worden, die zeker boven het hoofdklasseniveau kan uitgroeien. Maar dan zal hij moeten leren om de simpele dingen goed te doen en daarna iets extra’s te gaan brengen. Joop Albeda is met zijn volleyballers Olympisch Kampioen geworden door alle simpele dingen enorm goed te doen.

 

Peter Baars

Peter kwam van BCL 2 en heeft een goede ontwikkeling doorgemaakt in ons team. Dat komt onder meer doordat het ook buiten het veld goed klikt met de andere spelers. Hij startte moeizaam en onzeker. Wilde zich bewijzen en dat verliep niet goed. Daarna is Peter zich bewust gaan worden dat hij beter foutloos kon spelen, zonder op te vallen dan van alles te proberen en daarbij veel fouten te maken. Hij koos er voor om harder te werken aan zijn verdediging en aanvallend vooral te passen en te blijven bewegen. Die instelling gaf hij langzaam maar zeker het vertrouwen van zijn team. Peter ging zich vrijer voelen in het veld en dat kwam in de laatste wedstrijden tot uiting door een aantal dreigende acties in de aanval en een stijging in zijn score. Peter zijn probleem is zijn dribbelstart. Ik ben van mening dat hij zijn pivotvoet vasthoudt op de vloer, maar scheidsrechters fluiten het vrijwel consequent af. Zijn lichaamsbeweging geeft hier dan ook zeker aanleiding toe, waardoor ik het affluiten verklaarbaar vindt. Maar ook hier is Peter mee aan het werk.

 

Arjan Korf

Arjan ging aan het begin van de competitie op vakantie en kwam met een conditieachterstand terug. Hier heeft hij een hele zijn achter aangelopen. Maar ergens midden in het seizoen kwam hij terug op het gewenste niveau en ging zijn ontwikkeling verder. Zijn daden werden steeds beter en zowel aanvallend als verdedigend gaf dat zijn positieve weerslag. Vanaf dat moment begonnen zijn jumpertjes steeds meer te vallen en knalde hij er ook steeds vaker een driepunter in. Verdedigend werd zijn handelingsnelheid steeds beter, waardoor hij steeds minder vaak het lek in de verdediging was. Een zeer prettige jongen om er als mens en als speler bij te hebben.

Arjan zijn probleem is zijn verdedigende handelingsnelheid. Maar dat is toch alweer een stuk beter dan vorig jaar.

 

De junioren:

Ik denk dat Orca’s een aantal junioren heeft, die zeker de basketbalcapaciteiten hebben om vaste waarden te worden in Orca’s 1. Het verschil tussen de drie spelers is echter groot, als het gaat om de instelling.

Geert Albert van Urk steekt met kop en schouders boven uit. Hij werkt hard, communiceert wel, maar heeft geen praatjes. Hij beseft heel goed dat je zo goed bent als je op het veld laat zien en inzet is daarbij van enorm groot belang. Zeker als je tegen spelers speelt die soms wel 20 kilo zwaarder zijn, bij gelijke lengte.

Jurian van Urk is een enorm talent, maar toont te weinig de inzet, die je van een junior zou moeten verwachten die zichzelf wil bewijzen bij de heren 1. Als die jongen de inzet zou hebben van Bert Jerusalem of Jakke Goosen, dan zou hij nu al een vaste waarde kunnen zijn in ons team. Ik vind het erg jammer dat hij die inzet niet laat zien.

Jan Paul Hakvoort heb ik gedurende het seizoen enorm zien ontwikkelen. Hij heeft echter de begrijpelijke keuze gemaakt voor zijn studie, waardoor hij niet meer dan 1 wedstrijd kon worden ingezet. Hij kan nog enorm werken aan zijn communicatie en zijn mentale weerbaarheid (direct over tegenslagen heenzetten). Maar een goede inside speler zit er zeker in.

 

Het is voor mij een leerzaam jaar geweest. Een team van 7 spelers scherp houden doe je anders bij dan een team van 10 spelers. Je moet op een andere manier met conditieopbouw omgaan. En ook is het wisselen anders. Zeker als je de jonge spelers de mogelijkheid wil geven om ervaring op te doen en dan niet alleen in de ‘closing minutes’. Je moet je spelers ook weer anders leren kennen en de onderlinge verhouding verschuiven meer, onder meer doordat er drie spelers van buitenaf bij kwamen.

Al met al hebben een positief seizoen gedraaid. Op het veld tenminste. We revancheerden ons uitstekend op Tonego en we versloegen Ceres 2 keer. En als wij Sean Muller niet hadden opgesteld, dan waren wij gewoon kampioen geweest. Maar ja, wie koop er iets van ‘als’?

 

Orca’s wil wel met mij verder en –afhankelijk van de klasse waarin wij gaan spelen- zal ik er geheel of gedeeltelijk bij zijn.

Er zit dus een grote kans in dat ik volgend jaar weer op Urk ben te vinden.

Tot dan! Tot Orca’s.

 

Einstand

 

1. Tonego `65 22-38

2. Orca`s 22-36(*)

3. Basketiers 22-30

4. Ceres 22-26

5. Wyba 22-24

6. Wildcats 22-24

7. Pigeons 22-22

8. Rebound 22-20

9. Risne Stars 22-16

10. Uitsmijters 22-16(*)

11. Arriba 22-06

12. Volic 22-04

 

(*) Orca`s- Uitsmijters, uitslag 103-66 is omgezet in 0-20 voor Uitsmijters wegens het opstellen van een speler die ook al voor een andere club had gespeeld dat seizoen. Orca`s tevens 2 winstpunten extra in mindering.

Orca`s spelend in een opmerkelijk tenue...

 

En in het nieuwe tenue.