De competitie waarin het team van Teun Mazereeuw en Sjoert Visser spelen vindt plaats in Noord-Holland. Meer uitdaging dus meer wedstrijd, dat is wat ze met dit team van jongens en meiden op het oog hadden. Waar ze in eerste instantie met een skriebelbientjen aan begonnen bleek al vlot een leuke uitdaging te worden. Sterker nog tegen teams als Amsterdam en Amstelveen werd zowel gewonnen als verloren. Het werd zelfs zo spannend dat MBCA uit Amstelveen op gelijke hoogte kwam door de laatste wedstrijd die Orca’s verloor in Amstelveen. Er moest een beslissende wedstrijd worden gespeeld. De datum werd zaterdag 6 mei op neutraal terrein; Hoofddorp. Met een groot aantal ouders en zelfs grootouders togen de tieners richting Hoofddorp. De catering was in handen van de ouders van PJ, Albert en Janneke Hakvoort. Van versgebakken vis, slaatjes tot flesjes water werden meegenomen. Het zorgde ervoor dat de stemming er goed in zat en de spanning dragelijk werd. Voor de ouders weliswaar. De spelers kregen het zwaar te verduren. Het eerste kwart ging moeizaam. Sterspeler Sven Wakker had moeite met de druk maar wist toch menigmaal op miraculeuze manier de bal in het net te leggen. Ook de lange en talentvolle PJ Hakvoort stond zijn mannetje. Ondanks de zware verdediging die de tegenstander op hem uitoefende deerde dat hem niet. Krachtig ging hij omhoog en legde de bal met souplesse in het net. Iedereen kwam te spelen. Er werd gevochten als leeuwen en leeuwinnnen maar echt op voorsprong komen ging met moeite. Twee punten, vijf punten tot één punt voor in de eerste helft. Pff, wat een spanning. Het thuisfront, zo werd aan het eind van de wedstrijd duidelijk, werd met 160 appjes keurig op de hoogte gehouden. Wat was het spannend. De tweede helft, een beginstand van 16-15, wat een stand! De spanning werd opgevoerd doordat Orca’s iedere keer weer werd teruggehaald door de tegenstanders. De druk werd behoorlijk opgevoerd. Hun coach deed hierbij een behoorlijke duit in het zakje. Wat was die aan het coachen! Orca’s bleef zich echter met hand en tand verzetten tegen de felle verdediging. Het was Hannah Romkes die de belangrijkste man van hen wist te temmen door bovenop zijn huid te zitten. Ook Speelsters als Lisalien Visser en Nina Boom weerden zich kranig door de juiste pass op de juist plaats te geven. Maar nog steeds was het verschil maar vier punten. Toch was Orca’s de sterkste partij. Maar gewonnen was er nog niet. Door een aantal slordige passes en missers aan de kant van Orca’s dreigde het toch nog verkeerd te gaan; drie punten nog maar. Teun en Sjoert keken elkaar verbeten aan; het zal toch niet zo zijn… Maar nee, met een aantal prachtige passes en mooie acties wisten de jonge Urkers de wedstrijd naar zich toe te trekken. Het publiek stond heerlijk mee te coachen en te joelen. Wat was het een bevrijding toen het eindsignaal klonk. Met een prachtige 45-41 werd deze wedstrijd in het voordeel van Orca’s gewonnen. Een echte kampioenswedstijd om je vingers bij af te likken. Na de wedstrijd werd het team op gepaste manier gehuldigd met ieder een eigen medaille en voor het team natuurlijk een beker. Deze gaat mee naar de bult en komt in de prijzenkast. Wat een heerlijk seizoen is dit geweest.